Harka þarna miðað við hérna heima

Það er eins gott að erlenda pressan fari ekki ofaní málin hérna heima hjá Framsókn og þeirra fólki.  Líklega höfum við verið of lengi einangruð og ekki getað borið okkur nægilega saman við eldri lýðræðisríki til að skilgreina opinbera spillingu samkvæmt nútíma normi.  Hvar í öðru lýðræðis sæti maki ákærðs samráðsmanns sem forseti alþingis og biði átekta meðan réttað væri í stórfelldu verðsamráðsmáli fyrirtækis fjölskyldunnar?  Þau okkar sem hér búa en hafa dvalist lengi erlendis þar sem lýðræðið er lengra komið blöskrar stundum einbúaháttur hins opinbera hérna en við getum ekki kvartað við neinn nema til þeirra sem lengst hafa heima setið og skilja ekki vandamáli.  Varla mikils skilnings að mæta þaðan.

Alþjóðabankinn hlýðir á mál Wolfowitz

Athugasemdir

[Ólafur Þórðarson, 16.5.2007 kl. 04:25]

Flokksræði er það heillin. Og hver á flokkana. Þeir eru ekki margir.

En Wolfowitz er að gjalda fyrir meira en kærustulaunahækkunina. Menn líða illa svona stríðsbraskara sem hefur átt stórann þátt í að steypa USA og orðstír þess niður í klósettið. Úr því koma núna eldtungurnar að sleikja hans hæstvirtann afturenda og megi hann brenna illa og á það skilið. Það er fyrst og fremst þetta sem vel lesnir menn eru varir við og setja Wolfowitz í hóp Jólasveinaleikrits:

Wolfowitz drafted an "open letter to President Bill Clinton" for the Project for the New American Century signed by Wolfowitz and 17 other members of the PNAC and submitted to Clinton on the eve of his 1998 [[State of the Union Address]. The letter begins: "We are writing you because we are convinced that current American policy toward Iraq is not succeeding, and that we may soon face a threat in the Middle East more serious than any we have known since the end of the Cold War." The letter goes on to criticize President Clinton’s policy of "containment"; rejects the policy of multilateralism stating that "we can no longer depend on our partners in the Gulf War coalition"; and dismisses the effectiveness of inspectors, stating that "it is difficult if not impossible to monitor Iraq’s chemical and biological weapons production." The letter also states that the policy jeopardizes "the safety of American troops in the region, of our friends and allies like Israel and the moderate Arab states, and a significant portion of the world’s supply of oil." It dismisses the UN stating that "American policy cannot continue to be crippled by a misguided insistence on unanimity in the UN Security Council" and that "the U.S. has the authority under existing UN resolutions to take the necessary steps, including military steps." It concludes that "removing Saddam Hussein and his regime from power...needs to become the aim of American foreign policy."[16] 

(WIKI)

Kveðjur

[Vilhjálmur Örn Vilhjálmsson, 16.5.2007 kl. 07:52]

Veffarinn fer offari, enda töffari en flestir. Hins vegar held ég veffarinn ætti að minnast máls Kurt Waldheims, sem laug menn fulla er hann sat á eyju Veffara í fjölda ára og stjórnaði heiminum hjá Sundruðu Þjóðunum. Waldo komst upp með að stjórna SÞ, þótt hann væri nasisti og hefði tekið þátt í óskunda á Balkan og í Grikklandi í síðari Heimsstyrjöld. "He was such a nice man", sagði jéttsett fólið á eyjunni hans Veffara (Manhattan), þangað til að annað kom í ljós.

Veffarinn er líka orðinn hörku vefari, því hann vefur oft mjög óskylda hluti saman við meginþráðinn. Það er nefnilega ekkert að finna um "stríðsbrask" Wolfies í þeim kærum sem hann er borinn í Alþjóðabankanum.

Veffara langar djöfuls mikið að brenna afturendann á Wolfie, og er því skoðanabróðir Waldos, sem einnig var hallur undir að kynda undir gyðingum á sínum tíma. Ekki er Veffari þó eins hættulegur og Waldo, því ég veit til þess að Veffari hafi um tíma hitað gyðingabossum tveimur á eyjunni sinni með sínum íslenska sjarma.

Ég er afar þakklátur Wolfie, ef hann er heilinn á bak við fall Saddams Husseins. Ég held ekki að ég sé einn um það. Herir BNA og annarra hafa verið beðnir um að vera um kyrrt í Írak. Og þeir sem um það biðja eru löglega kosin ríkisstjórn landsins, sem berst við öfgahópa sem ekki vilja lýðræði og hata frelsi. 

Vandinn í Írak, sem ekkert er tengdur vanda Wolfies í Aljóðabankanum, er að þar er svo mikið hatur; hatur sem fær þær kenndir upp í fólki að því langar að kynda undir afturendann á þeim sem hafa fært þeim frelsi í stað morðóðs einræðisherra. Hatur þetta höfðar einnig til ákveðins hóps á Vesturlöndum, sem erft hefur áráttu nasista í að kynda undir fólki.  Þetta eru vissulega ekki nasistar heldur svokallaðir friðarsinnar og vinstri fólk, sem hafa fundið vin í íslamismanum gegn sameiginlegum, og ímynduðum fjandmönnum á vesturlöndum. Það er vont að skjóta sjálfan sig í fótinn.  

[Vilhjálmur Örn Vilhjálmsson, 17.5.2007 kl. 08:07]

Elsku Ólafur,

ég hef áður horft á myndverkið á bloggi þínu og viðbrögðin nú voru þau sömu og áður.  Myndin hefur frekar lítil áhrif á mig og mér fynnst hún sannast sagna sverja sig dálítið í ætt við aðferðafræði Göbbels við gerð áróðurs.

Að mínu mati eiga vesturlandabúar engan þátt í þeirri óöld sem nú geysar í Írak. Ég ætla ekki að taka ábyrðina á mig fyrir eitthvað sem mér er alls endis óskylt. Ég bara ansasasa ekki þeirri ásökun. Hef alveg hreina samvisku gagnvart Írak og börnunum sem drepin hafa verið þar. Þú getur haft samband við Íran. Þeir vita líklega meira um málið.

Meðan löglega kosin stjórn Íraks biður heri vestrænna landa að staldra við, þá tel ég eðlilegast að þau lönd sem hafa sent heri sína standi á verðinum. En greinilega er stutt í það að allir læðist á heigulssaman hátt á brott nema her BNA. Þegar hann er farinn, er alveg eins hægt að skipta landinu í smærri einingar, eftir þá allsherjar skálmöld sem mun koma í kjölfarið.